'Leuk om de hovenierssector te laten zien hoe het eraan toegaat op Ameland' |
|
|
|
|
 |
| 244 sec |
Het hoveniersvak op Ameland
Met onze rubriek Hovenier in het Vizier doen we ditmaal Ameland aan. Op dit Waddeneiland spreken we allereerst eilander Jan-Pieter ter Schure van JP Gardens. Ter Schure leest ons vakblad met plezier en is blij dat hij nu de kans krijgt om alle hoveniers in Nederland een blik te gunnen op het hoveniersvak op Ameland. Want het gaat er op dit Waddeneiland écht anders aan toe dan op het vasteland.
 |
Ter Schure weet waar hij het over heeft. Zijn eigen Amelandse hoveniersbedrijf bestaat nu zo'n vijf jaar, maar daarvóór was hij negen jaar actief als hovenier en voorman in Leeuwarden. Met twee groendiploma's komt hij op het vakgebied goed beslagen ten ijs. Zo volgde de eilander eerst de opleiding bos- en natuurbeheer, waarna hij de hoveniersopleiding afrondde. Maar het hoveniersvak leerde hij niet door het behalen van een papiertje, zegt Ter Schure, maar bij Plantenga hoveniers, zijn leerschool. Na een half jaar hoveniersopleiding switchte hij algauw naar de bbl-leerweg. Dat wil zeggen: één dag per week naar school en de rest leren in de praktijk. Bij dit toenmalige Friese hoveniersbedrijf leerde Ter Schure veel in die negen jaar en kreeg hij van zijn oude baas de kans om zich te ontwikkelen.
Werkloos tijdens crisis
Het doel van het ontwikkelplan was dat Ter Schure het bedrijf uiteindelijk zou overnemen. Het lot besliste echter anders. Zijn toenmalige baas werd ongeneeslijk ziek en de bank zag een bedrijfslening midden in de financiële crisis niet zitten. Mede hierom werd het hoveniersbedrijf in 2011 ten slotte beëindigd. Het was een heftige tijd voor Ter Schure: 'Toen was ik werkloos, midden in de financiële crisis en mét een koophuis in Leeuwarden.' Hij verhuurde zijn huis en besloot het een tijdje rustiger aan te doen op zijn eiland, Ameland.
'Het was mentaal een zware klap. Ik wilde absoluut niet meer herinnerd worden aan die tijd en had het hoveniersvak de rug toegekeerd.' Maar op een eiland blijven dingen niet lang geheim en dat gold ook voor de kwaliteiten van Ter Schure. 'Langzaamaan kwam ik de klap te boven en ontdekten mensen wat ik al die jaren op het vasteland had gedaan. Ik werd steeds vaker voor tuinklussen gevraagd.' In 2015 zette Ter Schure de stap om voor zichzelf te beginnen met JP Gardens.
|
|
'Ik wilde absoluut niet meer herinnerd worden aan die tijd en had het hoveniersvak de rug toegekeerd'
| |
|
Toerist is koning
Na het zetten van die stap realiseerde Ter Schure zich pas hoezeer het hoveniersvak op het eiland verschilt van het vasteland. En daar wil hij het vooral over hebben in dit interview. Een groot verschil is dat op de Waddeneilanden niet de klant koning is, maar de toerist. Op Ameland ben je altijd in dienst van de toerist, ook als hovenier. Daarom is het drukste seizoen voor hoveniers niet het voorjaar of de zomer, maar de winter. In de winter bereidt het hele eiland zich voor op een nieuw toeristenseizoen en daar horen groenonderhoud en -aanleg ook bij. Ter Schure: 'Wij hebben het hier in augustus het rustigst. Alles moet altijd voor Pasen weer klaar en netjes zijn voor de toerist. Als ik dit vergelijk met Leeuwarden, heb je hier meer jaarronddrukte. Zo ben ik al zes jaar lang van plan mijn machines uit elkaar te halen voor een grondige onderhoudsbeurt, maar dat is er nog nooit van gekomen.'
Omdat alles in het teken staat van de toerist, moet zelfs de natuur wachten. Ter Schure: 'Als ik op een camping coniferen moet snoeien, móét dat voor juli. Zelfs als het voorjaar droog was en ik de coniferen liever in juli snoei, moet het tóch in juni gebeuren. Mijn professionele mening doet er dan niet toe. Dit heb ik lange tijd lastig gevonden, zeker als ik dan eind juli langsliep en zag hoe gek die coniferen waren uitgelopen. Maar het lukt me steeds beter om de knop om te zetten.' Ter Schure weet ons te vertellen dat de Amelandse bevolking bestaat uit zo'n 4.000 mensen, maar dat het eiland maar liefst 40.000 bedden telt. In het hoogseizoen kunnen er dus tien keer zoveel toeristen zijn als het aantal bewoners.
|
|
'Mijn professionele mening doet er dan niet toe'
| |
|
Klimaat
Daarnaast zijn er natuurlijk de klimatologische verschillen tussen Ameland en het vasteland. Ter Schure: 'Je hebt hier een ander klimaat, andere windinvloeden en een andere bodem. Bepaalde boom- en plantensoorten slaan hier totaal niet aan door de zoute lucht. Een beukenhaag, bijvoorbeeld, kán het hier doen, maar dan moet je er wel veel aandacht aan besteden. Een liguster daarentegen doet het hier altijd. Wat sortiment betreft, is er minder te kiezen. In de zomermaanden is het heel droog op Ameland; in de wintermaanden kan het behoorlijk nat zijn door het hoge grondwaterpeil op het eiland. Ik heb een tuin in beheer die 's zomers kurk- en kurkdroog is, maar in de winter moet ik daar met laarzen doorheen, zo nat is de tuin.'
Hoewel het erg droog is op Ameland, wordt er toch weinig beregening aangelegd. 'Veel eigenaren vinden dat het gewoon zo hoort en mensen komen ook naar het eiland voor een bepaalde look.' Een ander verschil met het vasteland is dat je op een eiland strak moet plannen en rekening moet houden met iets hogere transportkosten, want alles moet op de boot. 'De planning is heel belangrijk. Ik kan niet even snel veranderingen aanbrengen in het ontwerp, zoals een paar extra vierkante meter terras. In Leeuwarden reed je dan zelf even langs de groothandel, maar ik moet hier rekening houden met minimaal één week levertijd.' Bij die leveringen luistert het ook nauw. Zo heeft Ter Schure meermaals meegemaakt dat bestelde graszoden te laat aankwamen en letterlijk de boot misten. In de drukke seizoenen zijn de boten soms de hele dag volgeboekt en kunnen graszoden pas 's avonds worden geleverd. Dat betekent dat je 's avonds nog met de zoden in de weer moet; levend plantmateriaal wacht immers niet.
Schoorsteenveger
Ter Schure schat dat er op Ameland zo'n zeven à acht hoveniersbedrijven actief zijn. De meeste van die bedrijven doen meer dan alleen groenonderhoud en -aanleg. Zo ook Ter Schure, hij is actief in de reiniging van gevels en bestrating en samen met zijn vader is hij actief als schoorsteenveger. Op Ameland wemelt het van de vakantiehuizen die zijn uitgerust met een houtkachel. Zo vegen ze iedere eerste week van januari alle schoorstenen van de vakantiehuizen op de nabijgelegen camping. Ter Schure: 'Het vegen van die honderd kachels is onze opstartweek.' Hij is het schoorsteenveegvak in gerold door zijn vader; volgens Ter Schure is het een leuk 'vader-zoonding'.
|
|
De meeste Amelander hoveniersbedrijven doen meer dan alleen groenonderhoud en -aanleg
| |
|
Zijinstromers
Een overeenkomst met het vasteland is dat ook op Ameland de vakbekwame hoveniers niet voor het oprapen liggen. Bij JP Gardens werken op dit moment twee oud-horecamedewerkers. 'Ik vind het leuk om mijn kennis op hen over te brengen. En het liefst zet ik zo eilanders aan het werk.' De ambities van Ter Schure zijn net zo bescheiden als de hovenier zelf. 'Ik wil het liefst niet te groot worden, maar een mooi klein hoveniersbedrijf neerzetten waarin ik de kwaliteit weet te behouden. Ik heb geleerd dat niets zo veranderlijk is als het leven. Als alles anders was gelopen, had ik aan het hoofd gestaan van een groot hoveniersbedrijf in Leeuwarden. Ik wil nu vooral genieten.'
|
|
| Er zijn nog geen reacties. |
Tip de redactie
|
