Top 10 van droogte- en zonminnaars, maar geen rotsplanten |
|
|
|
|
 |
| 313 sec |
In de vorige top 10 heb ik het over grijsbladigen gehad. Deze keer gaat het over vaste planten die ook tegen droogte kunnen, maar niet grijsbladig zijn. Grijsbladigen zijn voor 99 procent droogteminnend, maar dat houdt niet in dat er geen andere planten zijn die deze omstandigheden aankunnen. Ze durven zelfs hun 'nek' uit te steken waardoor ze, ondanks de beperkende factor water en volop zon, toch een aardige lengte krijgen. Gelukkig maar, want dan kunnen we toch afwisselende borders ontwerpen voor deze omstandigheden.
| Combinatie van Calamintha met Sedum 'Matrona' |
 | | Border met droogteminnende planten |
|
|
Plantkwaliteit
Er zijn wat tips om de planten makkelijker aan te laten slaan. Het klinkt misschien vreemd, maar het is soms succesvoller om klein c.q. jong materiaal te gebruiken in droge omstandigheden. Grote maten die in weelde bij de kweker zijn opgekweekt, zullen veel minder makkelijk aanslaan dan kleine maten. Ook zal het noodzakelijk zijn om in ieder geval één keer na het planten water te geven. Nog beter is het om alle planten even in een emmer water rustig onder te dompelen, zodat ze zich volzuigen. Dan is het ten slotte verstandig om het gewas en de wortels wat terug te nemen wanneer ze al behoorlijk gegroeid zijn. Dit doe je om de verdamping te reduceren en de wortels beter contact te laten maken met de nieuwe groeiplek, zodat ze makkelijker nieuwe wortels maken.
 | | Goed drainerende bodem |
|
|
Bodem en licht
Het is belangrijk dat planten die geschikt zijn voor drogere grondsoorten, het hele jaar droge voeten houden. De ene kan er beter tegen dan de andere, maar over het algemeen moet het water bij overvloedige regenval, die we toch ook regelmatig hebben, makkelijk weg kunnen. Zo niet, dan zullen de wortels rotten. Dus goed gedraineerde grond is een must. Controleer daarom of er een storende laag in de bodem zit. Probeer deze te doorbreken door met een palenboor gaten te boren en die te vullen met lavasteentjes.
Dit alles in acht nemend kan begonnen worden aan het allerleukste van het aanleggen van een border: het uitkiezen van de planten. Mijn top 10 hiervoor:
|
|
Er zijn wat tips om de planten makkelijker aan te laten slaan
| |
|
De top 10
 | | Anthemis x hybrida E.C. Buxton |
|
|
1 Anthemis x hybrida E.C. Buxton
Anthemis is naar mijn idee een beetje in de vergetelheid geraakt. Maar waarom zou je niet de zon in de tuin brengen in diverse tinten van deze kleur. Daarom kies ik niet voor de knalgele vorm, maar voor deze cultivar. Bloeit van mei tot en met september en wordt 50 tot 60 centimeter hoog als je hem dus op een droge standplaats zet. Staat hij op rijkere grond, dan groeit hij doorgaans veel te hard en valt hij net vóór of tijdens de bloei uit elkaar, een lelijk gezicht. Leuk in combinatie met Verbascum of een andere verticale bloeiwijze.
 | | Calamintha nepeta |
|
|
2 Calamintha nepeta
Nu eens niet de bekende 'nepnep' zoals onder de vasteplantenkwekers Calamintha nepeta subsp. Nepeta wordt genoemd. Ook mooi en zeker geschikt, maar ik wil nu eens de grovere Calamintha nepeta voor het voetlicht halen. In alles net iets groter. Bovendien is het blad behaard. De bloeitijd is hetzelfde: eindeloos bloeiend van begin juni tot in september met een lengte van 40-50 centimeter. 'Blue Cloud' en 'Weisse Riesen' zijn goede cultivars die duidelijker in kleur zijn dan de zachte lila bloemetjes van de wilde soort. Vind je hem zelf maar zozo, de insecten zullen je dankbaar zijn, want het gonst van de gevleugelde vrienden tijdens de bloei.
 | | Centranthus ruber 'Coccineus' |
|
|
3 Centranthus ruber 'Coccineus'
Misschien een inkoppertje, maar ik zie de rode spoorbloem nogal eens onder hele andere omstandigheden groeien en bloeien en dan zou je vergeten dat hij ook heel droog kan staan. Hij maakt een flink diep groeiende wortel, waardoor hij ook in droge tijden prima kan overleven. Is het echt een moeilijke plek, probeer dan eens wat zaad te zaaien. Bloeit van eind mei tot in november als je regelmatig de uitgebloeide bloemen eruit knipt. Dit hoeft niet als je de plant knipt voor een bos op de vaas, want daar is Centranthus ook heel geschikt voor. De hoogte varieert heel erg afhankelijk van de omstandigheden, zeg tussen de 30 en 70 centimeter.
 | | Eryngium x zabelii 'Big Blue' |
|
|
4 Eryngium x zabelii 'Big Blue'
Eryngium heeft het probleem dat ik moeilijk kan kiezen welke soort de mooiste is. Toch gekozen voor een soort, of eigenlijk een hybridesoort, met een grote bloem. Deze bloemvorm is zo herkenbaar en afwijkend van andere bloemvormen; die mag gerust goed opvallen. Deze kleur blauw is zeldzaam in het kleurschema van vaste planten, dus een graag geziene plant voor mooie combinaties. Bovendien heel aantrekkelijk voor insecten. 'Big Blue' wordt plusminus 70 centimeter hoog en bloeit van juni tot en met augustus. Maar ook Eryngium maritimum is de moeite waard met zijn zilvergrijze blad. Wanneer toch een wat minder opvallende bloem gewenst is, zijn de cultivars van Eryngium planum een goede keus waarvan bijvoorbeeld 'Blue Hobbit' een compact groeiende vorm is.
 | | Euphorbia x martini |
|
|
5 Euphorbia x martini
Niet het mooiste exemplaar van deze Euphorbia, maar op de foto is duidelijk te zien dat deze plant hier al een paar jaar staat. Tussen de stenen van een entree en tegen de hoek van een muur; een beroerdere plek is haast niet denkbaar. Toch doet hij het prima. Er zijn meer soorten Euphorbia die veel droogte kunnen hebben, maar let op: niet allemaal. Euphorbia palustris wil heel graag natte voeten, zoals de naam al doet vermoeden. Probeer eens Euphorbia schillingii; wordt wel 90 centimeter hoog met fris geelgroene bloem die van juni tot september bloeit. Kun je deze niet vinden? Euphorbia cornigera lijkt erop, komen beide uit het Himalayagebergte en zijn dus keiwinterhard. Maar de onvolprezen Euphorbia charasias-cultivars blijven ook nog steeds de moeite waard.
 | | Limonium latifolium |
|
|
6 Limonium latifolium
Lamsoor moet echt op heel arme grond staan. Als hij het te goed heeft, vallen de bloemen uit elkaar. Op de foto zie je dat een slimme ontwerper de combinatie met Salvia officinalis 'Berggarten' heeft gemaakt. Die voorkomt het omvallen. Bovendien is de combinatie sowieso goed gevonden; een fijn bloemetje met wat grover blad. Limonium is in Nederland inheems aan de kust. Het bladrozet ligt met het grote bladeren op de grond. De bloem steekt er met zo'n 30 à 40 centimeter lange stelen bovenuit. Er zijn maar weinig planten die deze structuur hebben.
 | | Origanum laevigatum 'Herrenhausen' |
|
|
7 Origanum laevigatum 'Herrenhausen'
Origanum mag eigenlijk in geen enkele zonnige tuin ontbreken. Omdat Origanum vulgare inheems is, bedient hij veel van onze insecten. Ook de andere soorten die hier nauw aan verwant zijn, komen in aanmerking als voedselbron. Bloeit van juni tot en met september met een hoogte van 30 tot 60 centimeter. Op de foto is de cultivar gecombineerd met Euphorbia myrsinitis, een kruipende wolfsmelk. De plant wil het liefst op kalkhoudende grond staan, maar doet het ook best aardig op andere grondsoorten. Zelfs op veen. De cultivars, zoals 'Kent Beauty', vind ik lastiger in het gebruik, gedragen zich vaak als eenjarige of ze moeten echt op een droge, zonnige plaats staan.
 | | Salvia sclarea |
|
|
8 Salvia sclarea
Eigenlijk is Salvia sclarea, scharlei, tweejarig maar onder goede omstandigheden blijft hij langer leven. De bloem is spectaculair en staat als een grote dikke lilawitte toorts boven het blad uit, maar ook het blad is mooi. Vrij groot voor de broodnodige afwisseling en rust, fris groengrijs met een duidelijke nerf. Daarnaast heeft de plant een hoog aaibaarheidsgehalte. Zaait zich makkelijk uit, ook in een niet-belopen hoek van een vak grind. Leuk om met warmteminnende voorjaarsbollen te combineren, want de rozet is in de winter groen. De bloeiwijze wordt wel 70 tot 80 centimeter hoog en bloeit van juni tot september. Wil je hem graag overhouden, dan zul je op tijd de bloeiwijze eruit moeten knippen. Anders gaat alle energie naar de ontwikkeling van het zaad.
 | | Sedum 'Red Cauli' |
|
|
9 Sedum 'Red Cauli'
De keuze in Sedum is eindeloos. En dan heb ik het alleen over de soorten die hoger dan 25 centimeter worden. In de bodembedekkers is eens zoveel keuze. Niet altijd even makkelijk in gebruik, zeker niet op voedzame grondsoorten. De bekende Sedum 'Herbstfreude' krijgt dan al snel de neiging om om te vallen. Je zult allerlei trucjes uit moeten halen, zoals de Chelsea chop, om er een fatsoenlijke plant van te maken. Sedum 'Red Cauli' is een cultivar die wat lager blijft en een kleiner bloemscherm maakt waardoor hij beter blijft staan. Bloeit donkerrood/roze en wordt rond de 30 centimeter hoog. Het donkerrode blad is een extra sierwaarde, ook als de plant niet bloeit.
 | | Teucrium x lucidrys |
|
|
10 Teucrium x lucidrys
Waarom zien we Teucrium x lucidrys niet vaker? Het is namelijk een ideale plant om kleine heggetjes van te maken of blokken zoals op de foto. Nu het gebruik van Buxus behoorlijk onder druk staat, zou dit een goed alternatief zijn onder droge en zonnige omstandigheden. Het blaadje heeft dezelfde vorm als Buxus, is glimmend en meer groengrijs. Goed in vorm te knippen, wintergroen en zonder snoei een zo'n 40 centimeter hoge plant. De kleine lilaroze lipbloemen verschijnen, als je hem niet snoeit, in juni tot september. Koning Charles heeft hem al jaren als randje rondom zijn moestuinvakken op zijn landgoed Highgrove staan.
Kortom
Er is keuze genoeg om ook onder droge omstandigheden een mooie tuin aan te leggen. Zoek de afwisseling, want bovengronds zien de verschillende plantengeslachten er anders uit; ondergronds is dit ook zo. Sommige wortelen diep, andere meer oppervlakkig. Samen maken ze er een symbiose van en kan elke plant een plek vinden. Plant vroeg in het jaar, zodat de planten de tijd hebben om zich te vestigen voordat droogte ontstaat. Met dit in je achterhoofd moet het lukken!
| LOGIN met je e-mailadres om te reageren. |
|
|
| Er zijn nog geen reacties. |
Tip de redactie
|
