Op bijna 50-jarige leeftijd terug naar het hoveniersvak |
|
|
|
|
 |
| 185 sec |
Art2Grow wil bijdragen aan vergroening door sociaal en duurzaam ondernemen
Voor de tweede maal doen we met onze rubriek Hovenier in het vizier de provincie Noord-Brabant aan, ditmaal de omgeving van Oss. Hier treffen we Marcel Stokebrook van Art2Grow. Stokebrook heeft genoeg groene papieren, maar het duurde lang voordat hij terugkeerde naar het hoveniersvak. 'Toen ik richting de 50 ging, ben ik teruggegaan naar waar mijn hart ligt.'
Stokebrook mikt met zijn hoveniersbedrijf op de aanleg en het onderhoud van duurzame tuinen. Niet alleen voor particulieren; ook in het openbaar groen heeft het bedrijf af en toe een klus, zoals het aanleggen van een tiny forest of een buurttuin waarbij de buurt participeert. Stokebrook laat weten het drukker dan ooit te hebben met zijn bedrijf, maar, zo zegt hij: 'Klussen voor gemeenten blijven uit of worden vooruitgeschoven.' De waarde van de klussen in het particuliere segment rond Oss ziet hij juist groeien: 'Het aantal grote klussen trekt dit jaar flink aan.'
Carrière
Het duurt een tijdje voordat de groene vingers van Stokebrook weer begonnen te kriebelen. Na diverse groene opleidingen (lagere tuinbouwschool, middelbare tuinbouwschool en hoveniersopleiding) ging hij vrijwel direct bij de marine. Tijdens zijn zevenjarige dienstverband zag hij een hoop van de wereld. Maar het vasteland riep en hij belandde als manager bij een boekettenbedrijf in Aalsmeer. Stokebrook gaf hier leiding aan een afdeling van 120 man. Het was een job die hem goed afging, maar net als het marinewerk ten koste ging van zijn privéleven. Stokebrook: 'Als ik op vrijdagavond om half 8 een afspraak bij de kapper had, haalde ik dit vrijwel nooit.' De werkdruk van de baan ging hem tegenstaan en hij nam ontslag. 'Daar baalden ze flink van, want ik was wel een goede manager.' Het managen stimuleerde zijn ondernemersdrang: hij begon een succesvolle webshop in horeca-artikelen en een eigen koeriersbedrijf. Twaalf jaar geleden besloten hij en zijn toenmalige vrouw te verhuizen naar Noord-Brabant, waar hij buschauffeur werd: 'De kost moest toch verdiend worden.' Ongeveer tegelijkertijd schreef hij zich in bij de Kamer van Koophandel met zijn eigen hoveniersbedrijf. Dat bedrijf groeide ieder jaar en zijn uren op de bus namen af. Sinds zes jaar houdt Stokebrook zich volledig bezig met Art2Grow.
|
|
Stokebrook combineerde een baan als buschauffeur met een eigen hoveniersbedrijf
| |
|
Duurzaam
De term 'duurzaam' lijkt misschien een containerbegrip, maar Stokebrook weet waar het voor staat in zijn bedrijf. Hij gebruikt geen kunstmest, let op de duurzaamheidspaspoorten van zijn materialen en gebruikt bij 99 procent van zijn klussen accugereedschap. 'Als ik kijk naar websites van hoveniersbedrijven in de buurt, dan zie ik dat daar met geen woord gerept wordt over duurzaamheid of groen. Dat vind ik wel bijzonder.' Stokebrook heeft geprobeerd alleen biologisch plantgoed te gebruiken, maar dit is volgens hem praktisch onmogelijk. 'Het is lastig om aan de benodigde hoeveelheden biologisch plantgoed te komen. Inmiddels gebruik ik alleen nog Planetproof-beplanting. Dat is goed verkrijgbaar en op het gebied van duurzaamheid worden daarmee ook mooie stappen gezet.' Art2Grow was een tijdje lid van NL Greenlabel. 'Het is een mooie club, maar voor mij persoonlijk had het toch iets te weinig meerwaarde. Geen enkele particulier weet wat het is en dat is toch mijn belangrijkste doelgroep.'
|
|
Alleen biologisch plantgoed gebruiken is volgens Stokebrook praktisch onmogelijk
| |
|
Sociaal ondernemen
Stokebrook wil met Art2Grow niet alleen staan voor duurzaam ondernemen; zijn hoveniersbedrijf heeft ook een duidelijke sociale doelstelling. Er werken drie jongens die allen een Wajong-uitkering hebben. 'Ik ben blij dat ik hen zo een kans kan bieden op een vaste baan en een plek in de samenleving. Ze hebben allemaal al heel wat meegemaakt in hun leven. Maar het zijn harde werkers en iedereen verdient een nieuwe kans. Als ik bijvoorbeeld kijk naar mijn voorman Brian, hoe hij binnenkwam en hoe hij er nu bijloopt, dat is echt een wereld van verschil.' Technisch gezien zijn de jongens niet in dienst bij Stokebrook, maar worden ze ingehuurd via een Nijmeegs uitzendbureau. 'Superhandig vind ik dit. Ik heb geen gedoe met loonstroken, dus niet de lasten, maar wel de lusten van personeel. Ik vond het een lastige keus, werkgever worden met alles erop en eraan. Maar alleen is ook maar alleen, zeker als je een schutting moet plaatsen'. Daarnaast zitten er aan het sociale aspect financieel aantrekkelijke kanten - voor Stokebrook niet de hoofdreden om de stap te zetten, maar wel mooi meegenomen.
Vrijwillig vergroenen
Niet alleen professioneel staat Stokebrook voor een groene omgeving; hij is ook actief als vrijwilliger in de stichting Stadse Boeren. Deze stichting maakt zich sterk voor meer groen in de stedelijke omgeving. Dit doet ze door subsidiepotjes en regelingen inzichtelijker te maken voor burgers. Stokebrook: 'In Oss wordt veel ingezet op buurtparticipatie. Via de gemeente, het waterschap en de provincie zijn er altijd wel potjes waaruit je kunt putten. Maar voor particulieren is dat lastig en onoverzichtelijk. Wij ondersteunen hen hierbij.' Samen met twee anderen is Stokebrook al tien jaar kartrekker bij deze stichting, en niet zonder succes: 'Wij hebben inmiddels 26 groenprojecten in Oss mogen begeleiden en daar zijn we trots op. De gemeente is overigens niet alleen blij met ons, want we zetten ook weleens kritische noten bij het gemeentelijke bomenbeleid.'
De ambitie van Stokebrook is om zijn hoveniersbedrijf verder te laten groeien. 'Ik heb niet de ambitie om op mijn zestigste nog op de ladder te staan en zoveel fysiek bezig te zijn.' Om dit te realiseren, zou hij graag zo'n acht man werkzaam willen hebben in zijn bedrijf. 'Dat zou mij de financiële ruimte geven om al het regelwerk te doen. Ik ben nu 52, dus ik heb nog acht jaar de tijd', lacht hij.
|
|
| Er zijn nog geen reacties. |
Tip de redactie
|
