Parrotia persica Persian Spire ('JLPN01') |
|
|
|
|
 |
| 117 sec |
Parrotia heeft een goede naam als toekomstboom. De boom is nagenoeg vrij van ziekten en plagen, verdraagt warmte en droogte en heeft daarbij ook nog eens een opvallende sierwaarde. Met behoud van de eerste eigenschappen is de sierwaarde van PERSIAN SPIRE nog groter dan bij andere cultivars.
 |
Familie
Parrotia behoort tot de Hamamelidaceae, de toverhazelaarfamilie. Verschillende geslachten uit deze familie zijn bekende en belangrijke tuinplanten, die op gemiddelde tot grote schaal worden gekweekt: Corylopsis, Fothergilla, Loropetalum en natuurlijk Hamamelis, om er enkele te noemen. Het geslacht Parrotia is klein; het bestaat uit slechts twee soorten: de bekende P. Persica en de onbekende en sporadisch gekweekte P. Subaequalis. Deze Chinese soort verschilt slechts in detail van P. Persica. In ieder geeft ook P. Subaequalis de mooie herfstkleuren die we van P. Persica kennen. Ook de winterhardheid van P. Subaequalis lijkt geen probleem te zijn.
De andere soort, P. Persica, is veel bekender. Deze kleine boom komt voor in het noorden van Iran, wat de goede warmte- en droogtetolerantie verklaart. Daarbij is P. Persica prima winterhard en zullen de Nederlandse winters moeiteloos worden doorstaan. Ook is P. Persica nagenoeg vrij van ziekten en plagen.
Parrotia persica
Het is een bladverliezende boom, gewoonlijk met een vrij korte stam. Na enkele jaren begint de bast in plaatjes af te bladderen, waardoor verschillende kleuren grijsbruin tot kaneelbruin en paarsbruin te zien zijn. De bladeren zijn omgekeerd eirond en glanzend donkergroen, vaak iets purper gerand aan jonge twijgen. De herfstkleuren van P. Persica zijn fenomenaal: de bladeren kleuren gedurende meerdere weken van geel via oranje naar dieprood tot purperrood. Eind februari of begin maart openen de kleine bloemen. Deze hebben geen kroonblaadjes en bestaan feitelijk uit bundeltjes rode meeldraden met gele helmhokjes. Vooral als een boom rijk bloeit, is dit opvallend.
De Nederlandse naam van Parrotia is ijzerhout. Deze verwijst naar het feit dat het hout van deze boom bijzonder hard is. Er zijn verschillende cultivars bekend, waarvan 'Vanessa' de oudste en bekendste is. Deze boom groeit slanker op dan de soort. Het is zeker geen zuilvormige boom, alleen een iets smallere P. Persica. Een andere goede, vrij nieuwe cultivar is 'Bella'. Ook deze boom groeit vrij slank op, maar de purperen tinten in het jonge loof zijn veel sterker aanwezig en blijven het gehele seizoen zichtbaar. De kleuren gaan moeiteloos over in de herfstkleuren, die zo mogelijk nog spectaculairder zijn dan bij de soort. Ook bij 'Feliciê' is het zomerblad steeds purperrood getint, maar deze blijft als boom meer struikvormig dan 'Bella'. Zoals de naam al doet vermoeden, heeft 'Pendula' afhangende takken.
PERSIAN SPIRE ('JLPN01')
De jongste introductie is PERSIAN SPIRE ('JLPN01'). Deze boom, die in de Verenigde Staten is ontwikkeld, groeit uit tot een kleine, zuilvormige boom. Het jonge loof is rood tot purper. 's Zomers zijn de bladeren groen tot groengeel, maar steeds zijn de brede rode en purperen randen zichtbaar. In de herfst kleurt het blad opnieuw oranjerood tot diep purperrood. De bladeren zijn ongeveer een kwart kleiner dan bij de soort, wat op zich logisch is; PERSIAN SPIRE groeit immers ook langzamer.
Vanwege het kleurige blad en de compacte zuilvormige groeiwijze kan PERSIAN SPIRE prima in kleine tuinen worden toegepast. Dat sluit uiteraard het gebruik in grote(re) tuinen niet uit, waar de plant ook goed in (kleine) groepen gebruikt kan worden. Het is zelfs mogelijk om PERSIAN SPIRE in een grote pot op terras of balkon te zetten. En dan is er nog een toepassing waar niet vaak aan wordt gedacht: probeer PERSIAN SPIRE eens als haag.
|
|
| Er zijn nog geen reacties. |
Tip de redactie
|
